هفت بمب‌افکن بی-۲ آمریکا روز ۲۰ ژوئن از پایگاه هوایی وایتمن در ایالت میزوری آمریکا پرواز کردند و ۳۰ ساعت بعد بمب‌های ۱۳.۶ تنی را بر روی تاسیسات هسته‌ای ایران انداختند. فاکس‌نیوز در گفتگو با جاش ویتالا، فرمانده پایگاه عملیاتی این بمب‌افکن‌ها به جزئیات جدیدی از عملیات «چکش نیمه‌شب» پرداخته است.
بورس24 : هفت بمب‌افکن بی-۲ آمریکا روز ۲۰ ژوئن از پایگاه هوایی وایتمن در ایالت میزوری آمریکا پرواز کردند و ۳۰ ساعت بعد بمب‌های ۱۳.۶ تنی را بر روی تاسیسات هسته‌ای ایران انداختند. فاکس‌نیوز در گفتگو با جاش ویتالا، فرمانده پایگاه عملیاتی این بمب‌افکن‌ها به جزئیات جدیدی از عملیات «چکش نیمه‌شب» پرداخته است.
به گفته جاش ویتالا، این عملیات با همکاری چهار هزار نفر از پرسنل پایگاه هوایی وایتمن (Whiteman Air Force Base) به صورت محرمانه انجام شد و طی آن هفت بمب‌افکن بی-۲ آمریکایی طی عملیاتی ۳۰ ساعته وارد حریم هوایی ایران شدند و برای نخستین بار بمب‌های سنگر شکن ۱۳.۶ تنی موسوم به «نفوذگر مهمات انبوه» (Massive Ordnance Penetrator) را به کار گرفتند و بر تاسیسات هسته‌ای ایران پرتاب کردند.
آقای ویتالا گفت: «کار‌های ما بسیار بی‌سروصدا است. همه مخفیانه برای انجام ماموریت تلاش می‌کنند. کل تیم ما با همکاری هم از آموخته‌هایی که با سال‌ها تمرین به دست آورده بود، استفاده کرد.»
بنابر این گزارش از بین ده‌ها خلبان که برای انجام این ماموریت آموزش دیده بودند، سرانجام ۱۴ نفر انتخاب شدند و آن را انجام دادند.
آقای ویتالا گفت که در انتخاب خلبانان، تجربه را اولویت قرار داده است. او گفت: «این تیم مانور‌ها و تمرینات نظامی متعددی را پشت سر گذاشته است. وقتی آماده‌سازی آنها را مشاهده می‌کردم، با خودم می‌گفتم که آنها چند بار این کار‌ها را تمرین کرده‌اند؟ چقدر برای این آموزش دیده‌اند؟ این گروه بسیار کارکشته بود.»
او درباره جزئیاتی همچون میزان اخطار به خدمه، استفاده از جنگ الکترونیک یا شواهد اصابت بمب‌ها چیزی نگفت و آنها را محرمانه دانست.
به گفته آقای ویتالا، تیم انتخاب‌شده انگیزه بالایی برای انجام این عملیات داشت. او گفت: «به آنها گفتم که فکر می‌کنم این به عنوان یکی از مهم‌ترین حملات زندگی ما به یادگار خواهد ماند. آنها ماهیت تاریخ‌ساز عملیات ما را درک کرده بودند.»
به گفته این فرمانده آمریکایی، عملیات «چکش نیمه‌شب» طولانی‌ترین ماموریت بمباران مقیاس بزرگ با استفاده از هفت بمب‌افکن بوده است. او گفت: «آنها وقتی بازگشتند کاملا خسته بودند.»
خلبانان چگونه استراحت می‌کردند؟
آقای ویتالا درباره جزئیات عملیات خلبانان گفت: «هر هواپیما دو خلبان داشت. هرکدام از آنها به نوبت ۴۵ دقیقه تا یک ساعت، به‌ویژه حین عملیات پیچیده سوختگیری استراحت می‌کردند. برخی خلبانان برای این که بتوانند هشیار بمانند، نوشیدنی انرژی‌زا با خود برده بودند.»
طولانی‌ترین ماموریت رزمی در تاریخ، پرواز ۴۴.۳ ساعته‌ای بود که پس از حملات ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ علیه اهداف القاعده و طالبان انجام شد.
استراحت خلبانان در چنین پرواز‌هایی به معنای درازکشیدن بر قطعه‌ی کوچکی از کف فلزی هواپیما پشت صندلی‌های خلبان است.
سوختگیری چگونه بود؟
به گفته آقای ویتالا سوختگیری هوایی مشکل‌ترین بخش این عملیات بود. او گفت: «این سخت‌ترین بخش کار ماست. باید تا فاصله‌ی ۳ متری زیر یک هواپیمای سوخت‌رسان KC-۱۳۵، KC-۱۰ یا KC-۴۶ پرواز کنید، جایی که لوله و نازل از زیر تانکر به دریچه‌ی سوخت بالای بی–۲ وصل می‌شود.»
به گفته او بمب‌افکن‌های بی-۲ «باید برای دریافت حدود ۷۵ تن سوخت، حدود ۱۵ تا ۳۰ دقیقه موازی با هواپیمای سوخت‌رسان پرواز کنند.»
آقای ویتالا گفت که بزرگترین لحظه کارنامه ۲۲ ساله او در نیروی هوایی آمریکا زمانی بود که خلبانان به سلامت بازگشتند.
او گفت: «وقتی متوجه شدم که خلبانان در امنیت قرار دارند، وقتی فهمیدم که در حریم هوایی خودی پرواز می‌کند و در امنیت قرار دارند، بزرگترین چیز برای من بود.»
او افزود: «از نظر موفقیت ماموریت، ۱۴ بمب به هدف اصابت کرد. اجرای کاملا بی‌نقص. به‌شدت به نحوه‌ی اجرای آنان افتخار می‌کنم، و همین‌طور به همه‌ی ۴ هزار نفری که در اینجا در رشته‌های مختلف از ماموریت حمایت کردند.»
نخستین هدف بمب‌های سنگرشکن
فرانک اسپینوزا، مدیر تسلیحات یگان ۵۰۹ پایگاه هوایی وایتمن، یگان مختص بمب‌افکن‌های بی۲، گفت که در این پایگاه بمب‌های سنگرشکن ۱۳.۶ تنی در کنار بمب‌های ۲۲۶ کیلویی و ۹۰۷ کیلویی به گونه‌ای نگهداری می‌شوند که هر لحظه قابل استفاده باشند.
به گفته او نیرو‌های مسئول بارگذاری این تسلیحات برای کسب گواهی نگهداری و بارگذاری بمب‌های ۱۳.۶ تنی که در دو نقطه تماس فولادی به هواپیما قفل می‌شوند، دوره‌های آموزشی ۲۱ روزه را می‌گذرانند.
آقای اسپینوزا گفت که کسانی که با این بمب‌ها سروکار دارند، هر ماه برای بارگیری این مهمات در ماموریت‌های پروازی آموزش می‌بینند. این بمب‌ها هنگام وقتی پرتاب می‌شوند، پیش از انفجار به عمق زمین نفوذ می‌کنند. تاسیسات هسته‌ای زیرزمینی ایران نخستین هدف رزمی این بمب‌ها بود.
به گفته آقای اسپینوزا نسخه آماده استفاده در نبرد بمب‌های سنگرشکن پس از ۱۵ سال آزمایش و چندین بازنگری تولید شد و نسخه نهایی آن اکنون چند سال است که مورد آزمایش قرار می‌گیرد.
به گزارش فاکس‌نیوز، حملات اسرائیل به ایران پدافند هوایی را از کار انداخت و فرصت را برای پرواز بمب‌افکن‌های بی-۲ آمریکا فراهم کرد. این بمب‌افکن‌ها ۱۲ بمب سنگرشکن را بر تاسیسات هسته‌ای فردو که در عمق ۹۰ متری منطقه کوهستانی قرار دارد پرتاب کردند و دو بمب دیگر را نیز بر روی تاسیسات هسته‌ای نطنز انداختند.
نظرات :
شما می توانید اولین نفری باشید که برای این مطلب نظر می دهید.