به‌خاطر این سرزمین، جایی میان سلامت و دیوانگی ایستاده‌ام. دلم می‌خواهد امید را زنده نگه دارم، اما هر روز، اخبار و واقعیت‌ها، کمر انسان را خم می‌کنند. کشوری که عاشقش هستیم، زخمی و پریشان، در مسیرهایی می‌لغزد که گاه عقل از درکش عاجز می‌ماند.
بورس24 : به‌خاطر این سرزمین، جایی میان سلامت و دیوانگی ایستاده‌ام. دلم می‌خواهد امید را زنده نگه دارم، اما هر روز، اخبار و واقعیت‌ها، کمر انسان را خم می‌کنند. کشوری که عاشقش هستیم، زخمی و پریشان، در مسیرهایی می‌لغزد که گاه عقل از درکش عاجز می‌ماند.
دوستان بسیاری دارم؛ هر کدام سرمایه‌ای برای ایران‌اند. در این تاریکی، روشنایی‌هایی هستند که نباید خاموش شوند. اما این روشنی‌ها نیاز به هوای تازه دارند، به روزنه‌ای برای تنفس، به نشانه‌ای از تغییر.
چه باید کرد؟ ما که سال‌ها کار کرده‌ایم، آموخته‌ایم، تجربه اندوخته‌ایم؛ نباید کنار بکشیم. باید بایستیم، حتی اگر تکیه‌گاه نداشته باشیم. باید روایت‌گر حقیقت بمانیم، حتی اگر شنونده‌ای نباشد. سکوت نکنیم، تسلیم نشویم، امید را پاس بداریم، و نسل‌های آینده را تنها نگذاریم.
می‌دانم سنگین است، اما هنوز ایران را داریم. هنوز دل‌هایی می‌تپد، چشم‌هایی می‌بیند، و ذهن‌هایی می‌اندیشد. باید راه را نشان دهیم، هرچند خود خسته‌ایم.
حسین عبده تبریزی
۲۶ خرداد ۱۴۰۴
نظرات :
شما می توانید اولین نفری باشید که برای این مطلب نظر می دهید.