نظر رئیس تشکیلات اقتصادی آستان قدس رضوی درباره این روزهای بازار : بورس محکوم به رشد است

بورس24 : سومین برنامه «کد به کد» رسانه بورس24 میزبان سید مهدی سدیدی بود. این خبره بازار سرمایه در کارنامه کاری خود مدیریت عاملی سرمایه گذاری توسعه ملی ، مدیریت عاملی صندوق بازنشستگی کارکنان بانک ها و عضویت در هیات مدیره بورس تهران را در کارنامه کاری خود دارد.او هم اکنون رئیس تشکیلات اقتصادی آستان قدس رضوی است.

سید مهدی سدیدی در برابر این سوال که چقدر موافق این حرف است که «بورس کیلومترها با ارزش واقعی خود فاصله دارد ، توضیح داد : وقتی بحث را در مقام مقایسه میان بازارها مطرح می‌کنیم، موضوع تئوریک همگرایی بازارها در بلندمدت مطرح است؛ این که در نهایت بازارها باید به هم برسند. از این منظر، درست است که گفته می‌شود بازار سهام یا ملک عقب‌مانده است، چون نهایتاً همه این بازارها باید در بلندمدت همگرا شوند.اما نکته مهم اصالت  بازار است و اتفاقاتی است که در پالایشگاه‌ها، پتروشیمی‌ها، فولادی‌ها و معدنی‌ها می‌تواند رخ دهد.

ظرفیت رشد در بازار سرمایه

رئیس تشکیلات اقتصادی آستان قدس رضوی با بیان این که ذات بازار به‌صورت اصیل ظرفیت رشد بالایی دارد، زیرا تولید ناخالص داخلی ما حدود ۵۰ تا ۷۰ درصد عقب است، خاطرنشان کرد : اگر سرانه تولید و ظرفیت تولید ناخالص داخلی و رشد آن را در نظر بگیریم، تقریباً ۷۰ تا ۸۰ درصد عقب‌ماندگی داریم. طبیعتاً اگر قرار باشد این عقب‌ماندگی جبران شود، بازار سرمایه به‌عنوان محل تأمین مالی شرکت‌های بزرگ، یکی از مهم‌ترین بسترهاست؛ پس ذاتاً و اصالتاً پتانسیل رشد دارد.از جهت همگرایی با بازارهای دیگر هم باید گفت بازارسهام محکوم به رشد است با توجه به ظرفیت‌هایی که دارد؛ مگر این که  محدودیت‌هایی برای آن ایجاد شود. بازار نیازی به محرک ندارد، بلکه نیاز به رفع مزاحمت دارد. اگر این مزاحمت‌ها برداشته شود، بازار به‌صورت طبیعی حرکت می‌کند.

اگر بازار سرمایه وجود نداشت...

عضو سابق هیات مدیره بورس تهران افزود: وقتی می‌گوییم «بازار»، منظورمان محل دادوستد سرمایه‌گذاری‌هاست، یعنی جایی که سرمایه خرید و فروش می‌شود. تمام فعالان این بازار کسانی هستند که کارخانه می‌خرند و کارخانه می‌فروشند. گاهی یکی ۲۰ درصد می‌خرد، دیگری ۱۰۰ درصد؛ یا حتی قبل از شکل‌گیری بازار سرمایه هم در تاریخ صنعتی کشور همین اتفاق می‌افتاده است؛ کارخانه ساخته و فروخته می‌شده، یعنی سهم معامله می‌شده. امروز هم سهامدار خردی که هزار یا دو هزار برگه سهم می‌خرد، در واقع بخشی از کارخانه را می‌خرد، هرچند سهمش بسیار کوچک باشد.بنابراین بازار، محل دادوستد سرمایه است؛ جایی که سرمایه معامله می‌شود و از این جهت، قلب اقتصاد محسوب می‌شود. اگر سرمایه نتواند به‌صورت روان جابجا شود و حقوق مالکیت در آن محترم نباشد، هزینه مبادله بالا می‌رود. بازار سرمایه به‌شدت این هزینه را کاهش داده است. اگر فرض کنیم بازار سرمایه وجود نداشت، امروز هزینه مبادله در کشور بسیار بالا بود و حقوق مالکیت هم دشوارتر رعایت می‌شد.

هیچ بازرای شفاف تر از بورس نیست

این خبره بازارهای مالی ادامه داد : در بازارهایی که سازوکار روان و شفاف معامله در آن نیست—مانند بازار املاک یا زمین—تعداد پرونده‌ها را ببینید، کاملاً مشخص است که چه میزان اختلاف و دعوا وجود دارد. اما در بازار سرمایه، شما به‌راحتی می‌توانید شریک درصدی یک کارخانه شوید، هر وقت نخواستید خارج شوید، مالیاتش را بپردازید، بدون فرار مالیاتی و بدون اجتناب. این یعنی بازار سرمایه محلی است که در آن مبادله سرمایه با شفافیت، سهولت و احترام به حقوق مالکیت انجام می‌شود.