سید مهدی سدیدی، رئیس تشکیلات اقتصادی آستان قدس رضوی، با نقد ساختار فعلی سرمایه‌گذاری کشور گفت: سهام عدالت به قلدری سیاستگذار و اقتدار واقعی نیاز دارد؛ در شرایطی که سهامداران بورس عملاً وام بدون بهره به شرکت‌ها می‌دهند و صندوق‌های تثبیت باید متناسب با حجم بازار عمل کنند.
بورس24 : رئیس تشکیلات اقتصادی آستان قدس رضوی گفت : وقتی درباره ارزیابی عملکرد بورس صحبت می کنیم باید این مهم را در نظر بگیریم که در واقع محصولی لیبرالی را وارد بستری از اقتصاد سیاسی و تحریم کرده‌ایم و سپس انتظار داریم خروجی‌های که از آن انتظار داریم را ببینیم. ایجاد صندوق توسعه و صندوق تثبیت، حاصل همان ساختار بورسی است که در اقتصاد ایران فعالیت می‌کند. حتی سهام عدالت نیز، نتیجه نظام سرمایه‌گذاری تعریف‌شده در اقتصاد ایران است؛ وگرنه اصل آن از نظر منطقی، توجیه جدی نداشت.
سید مهدی سدیدی با حضور در برنامه «کد به کد» بورس24 خاطرنشان کرد: تحلیل من از دوره اخیر مدیریت سازمان بورس، مشابه تحلیلی است که از دولت فعلی ارائه کرده‌ام؛ با درنظرگرفتن شرایط جنگ اقتصادی و رویدادهای جدی، باید عملکرد هیئت‌مدیره وقت را در همین چارچوب ارزیابی کرد که اولویت هیات مدیره چه بوده است.
حل مشکل سهام عدالت قلدری می خواهد
سدیدی تأکید کرد: سهام عدالت موضوع کوچکی نیست. اگر تمام سهام عدالت را در قالب یک شخصیت حقوقی تجمیع کنید، به نظر من بزرگ‌ترین مجموعه سرمایه‌گذاری کشور یا دست‌کم یکی از سه یا چهار مجموعه برتر می‌شود. حجم بالای ذی‌نفعان آن، از سطح تعاونی‌های شهرستانی و استانی تا کانون نهادهای سرمایه‌گذاری، باعث شده موضوع آن‌قدر جدی شود که شخص اول کشور خارج از پروتکل‌های جاری تصمیماتی درباره سهام دولتی و تفویض اختیار به شورای خاصی اتخاذ کند.
وی افزود: اکنون اختلافاتی میان دولت و دیگر نهادها در این زمینه وجود دارد و به نظر می‌رسد حل این مسئله آسان نیست، زیرا نقدشوندگی بازار در چنین شرایطی دشوار است؛ بسیاری از حقوقی‌ها اجازه معامله آزاد ندارند و در نتیجه، سهام عدالت به سطحی از منافع متعارض رسیده که حل آن نیاز به قلدری ، اقتدار و جدیت سیاستگذار دارد که من چنین چیزی را در آن ها نمی بینم.
از روزی یک میلیارد دلار معامله در بورس به کجا رسیدیم...
این عضو سابق هیات مدیره بورس تهران افزود : در اقتصادهای آزاد، نظارت و تنظیم‌گری وجود دارد اما در کشور ما گاهی نسخه‌های داخلی از این نظارت‌ها، بسیار رادیکال‌تر از الگوهای غربی می‌شوند. به اعتقاد من نه باید ‘بیستون’ ساخت و نه ‘چهل‌ستون’. موضوع خرید و فروش سهام در بازار مثبت یا منفی، وقتی بدون منطق حمایتی روشن انجام گیرد، بازار را به فضایی نابازار تبدیل می‌کند؛ در نتیجه نه تحلیل‌پذیر می‌شود، نه عمق می‌یابد. به خاطر دارم در آن دوره‌ای که بازار را در هیات مدیره قبل فعالیت می‌کردیم، به روزی یک میلیارد دلار معامله رسیده بودیم، یعنی حد اقل ۹ برابر شرایط خوب امروزی که درباره آن صحبت میکنیم. هر چقدر این مزاحمت ها کمتر شود و بپذیرند این بازار ریسک خود را دارد و اجازه بدهند بازار مسیر خودش را طی کند، نیازی به این صندوق ها نیست و بعد از مدتی حرفه‌ای‌ها وارد بازار می‌شوند و سیستم معاملات دارای برداشته می شود. صندوق توسعه و تثبیت باید تناسب با حجم بازار داشته باشد و به نقدشوندگی بازار کمک کند. در واقع، حجم مداخله و حمایت باید عددی معقول پیدا کند.
وی افزود: در دوره‌های گذشته هم همین وضعیت را داشتیم. نهادهای غیررسمی بازار، بازیگران آزاد و خصوصی وقتی منافعشان در هم تنیده می‌شود، خود به خود نقش تثبیت‌کننده پیدا می‌کنند. به نظر من، بزرگان بازار باید بزرگی کنند؛ اگر تقاضا وجود دارد عرضه کنند و اگر بازار در وضعیت عرضه شدید قرار دارد، خرید را آغاز کنند. این همان رفتاری است که ما آن زمان هم دنبال می‌کردیم.
حقیقی های بورس وام بدون بهره به حقوقی ها دادند
سدیدی ادامه داد: الان بزرگان بازار بورس بهای تمام‌شده ای ندارند. بسیاری از شرکت‌های بزرگ یا هلدینگ‌های مادر، سهام خود را به هر قیمتی می‌خرند تا از آن حمایت کنند. این موضوع الزاماً به مفهوم حمایت مصنوعی نیست، بلکه برای روان‌سازی و حفظ نقدشوندگی بازار است. هر سرمایه‌گذاری علاقه‌مند است سهامش نقدشونده باقی بماند.
وی تصریح کرد: هلدینگ‌ها باید به این نکته توجه کنند که سهامدار عملاً دارد با نرخ صفر به آن‌ها وام می‌دهد. این نکته بسیار مهم است. امروز نرخ تأمین مالی در بازار پول حدود ۴۰ درصد است، اما در بازار سرمایه سهامدارِ صبور، بدون مطالبه نرخ بهره، منابع خود را در شرکت باقی می‌گذارد. فرض کنید ارزش کل بازار ۱۰۰ میلیارد دلار باشد، نیمی از آن سودآور شود و معادل ۱۰ میلیارد دلار سود تقسیم نشده در شرکت باقی بماند؛ این همان وام بدون بهره‌ای است که سهامدار به شرکت داده است.
رئیس تشکیلات اقتصادی آستان قدس رضوی افزود: اگر سهامدار در مجمع بگوید که حق ندارید افزایش سرمایه بدهید یا همه سود باید تقسیم شود، در واقع خودش را و شرکت را دچار مشکل کرده است. چرا؟ چون شرکت برای توسعه نیاز به منابع دارد و اگر بخواهد از بازار پول تأمین مالی کند، باید با نرخ ۴۰ تا ۴۵ درصد وام بگیرد. در حالی‌که اکنون با نرخ صفر تأمین مالی می‌شود.
وی در پایان تأکید کرد: در گذشته ما بر همین منطق فعال بودیم در بازار. می‌گفتیم سهامدار به ما هدیه‌ای داده با نرخ صفر. اگر این هدیه را در قالب نقدشوندگی و حمایت دائمی حفظ نکنیم، هم سهامدار و هم شرکت آسیب خواهند دید. پس باید طوری عمل کنیم که هر زمان نیاز به نقدشوندگی بود، امکان برداشت وجود داشته باشد، و این یعنی پویایی نهادی واقعی در بازار سرمایه.اما حقوقی ها در ماه های اخیر قدر حقیقی های بورس را ندانستند.
نظرات :
شما می توانید اولین نفری باشید که برای این مطلب نظر می دهید.