دردناک ترین قتلگاه طبیعت ایران گتوند است. پیمانکار به کارفرما فشار می آورد محل احداث سد چند کیلومتر تغییر کند.
در فضایی آکنده از بلاهتی تاسف آور، این تغییر مکان بدون تکرار مطالعات پایه صورت می پذیرد. محل جدید سد جایی است که یکی از بزرگ ترین سازندهای نمکی کشور یعنی سازند گچساران را دریاچه غرق خواهد کرد. از آن همه مدیر و کارشناس و مهندس حاضر و مشاور و پیمانکار کسی حتماً به وجود دو معدن نمک متروک و چشمه های آب نمک فعال در محیط مخزن توجه نمی کند.
این ها شواهدی است که حتی یک دانشجوی زمین شناسی را هوشیار می کند. مقادیری خرج و کار جلو می رود. ایراد کشف و گزارش هایی تهیه می شود. اما کسی جرات تعطیلی کار را ندارد! چرا من سد را تعطیل و نمایندگان مجلس و ذی نفوذان محلی و رقبای سیاسی را به جان خود بیندازم؟ کار در سه دولت با همین منطق طلایی پیش می رود. سد با هزینه دو میلیارد دلار تکمیل می‌شود همه هشدار می دهند!
کسی گوش نمی کند. سد آبگیری می شود و حال چهار سال است که بزرگ‌ترین کارخانه آب نمک سازی تاریخ بشر مشغول شور کردن زمین های ارزشمند مرغوب زیردست است. خاک کمیاب و ارزشمند خوزستان همچنان شور می شود و هیچ کس جرات ندارد این مضحکه را جمع کند. حال سدی داریم که صدها میلیون مترمکعب آب فوق شور (شورتر از آب دریا) در قسمت تحتانی آن جمع شده که باز قدرت سترون سازی آن از چند بمب اتمی بیشتر است و ما همچنان با قدرت به تجمیع آب نمک ادامه می دهیم.
وی افزود: گتوند نمونه بارز سهل انگاری و بلاهت مدیریتی ماست.
نظرات :
شما می توانید اولین نفری باشید که برای این مطلب نظر می دهید.