اکنون می توان با ماشین به فاصله ٣٠ دقیقه پیاده تا دریاچه رفت؛ تجاوزی که با توجه به حساسیت منطقه و همچنین ظرفیت محدود آن برای پذیرش گردشگر کنترل نشده، باعث می‌شود تا در سال‌های آینده دریاچه گهر به بلایی که سر جنگل‌های شمال آمد، گرفتار شود.
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین؛تجاوز به دریاچه گهر در منطقه حفاظت شده اشترانکوه در استان لرستان به اتفاقی معمول تبدیل شده است. تلاش برای ساختمان‌سازی در کنار دریاچه و جاده‌کشی به آن از جمله این تجاوزهاست. که توسط سازمان‌های محلی و استانی پیگیری می‌شود.
در آخرین مورد متاسفانه مسئولین الیگودرزی که چند سالی است به دنبال رسیدن به دریاچه گهر هستند و در این چند سال با چراغ خاموش محیط زیست، جاده‌ای را که از اول منطقه از «خلیل خان» شروع می‌شود در سال‌های گذشته به اسم رسیدن جاده به روستا‌ها تا قبل از خلیل خان جاده شوسه ایجاد کردند ،حالا طی این دو سال به خصوص امسال از مرز خلیل خان عبور کرده و تا خود گردنه «تاپله» که جزو اصلی منطقه و در درون منطقه است را بخ صورت شوسه آوردند.
اکنون افراد می‌توانند با ماشین به فاصله 30 دقیقه پیاده تا دریاچه بروند تجاوزی که با توجه به حساسیت منطقه و همچنین ظرفیت محدود آن برای پذیرش گردشگر کنترل نشده، باعث می‌شود تا در سال‌های آینده دیگر دریاچه گهر در وضعیت نسبتا مطلوب فعلی باقی نماند و همان بلایی که در بسیاری از مناطق مثل جنگل‌های شمال با جاده‌کشی و سپس تخریب روی داد به سر گهر بیاید.
این عملیات جاده‌کشی در سال 82 یک بار توسط محیط زیست و در زمان مدیریت «مرتضی فرید» مدیرکل وقت محیط زیست لرستان و مدیر کل فعلی دفتر بازرسی و نظارت سازمان حفاظت محیط زیست متوقف شد اما تا این زمان مسئولان الیگودرزی هر سال این جاده را گسترش دادند و در حال حاضر فقط آسفالت کردن این جاده مانده که آن هم با همین روند مخرب انجام خواهد شد.
13 درصد خاک ایران براساس قراردادهای بین‌المللی جزو مناطق حفاظت شده است و فعالیت‌هایی مانند جاده‌کشی، ساختمان‌سازی، معدن‌کاوه و سایر فعالیت‌های مخرب محیط زیست درون این عرصه‌ها به هر بهانه‌ای ممنوع شده. این وسعت 13 درصدی براساس تعهدات بین‌المللی ایران تا سال‌های آینده باید به 20 درصد و بیشتر افزایش یابد اما در سال‌های پیاپی اخیر تجاوز به مناطق حفاظت شده ایران با شروع روند خصوصی‌سازی در کشور، فرصت‌طلبان را برای دست‌اندازی به این عرصه‌ها تشویق هم کرده است.
قراردادهای بین‌المللی برای تعیین عرصه‌هایی خالی از فعالیت‌های عمرانی و سودپرستانه در سرتاسر جهان با نام مناطق حفاظت شده محیط زیستی، در پس تلاش‌های دهه‌های گذشته محققان و فعالان محیط زیست در جهان پس از روشن شدن این واقعیت شکل گرفت که کره زمین به خاطر فعالیت‌های انسان رو به نابودی گذاشته است. ایده حفاظت از این مناطق به این جهت است که اگر روزی انسان دست از طمع‌کاری در کره زمین کشید، مکان‌هایی در جهان وجود داشته باشسد که تنوع حیات در آنها کماکان حفظ شده باشد.
نظرات :
شما می توانید اولین نفری باشید که برای این مطلب نظر می دهید.