خبر توافق اولیه اعضای اوپک در مهر ماه بر سر کاهش تولید که با وجود اختلاف نظرهای...
بورس24 : خبر توافق اولیه اعضای اوپک در مهر ماه بر سر کاهش تولید که با وجود اختلاف نظرهای عمیق بین اعضا در الجزایر منتشر شد، واکنش هایی را در حوزه های اقتصاد و انرژی جهان به دنبال داشت که اکثریت این واکنش ها، دستیابی به توافق نهایی را به خاطر سابقه مخدوش همکاری اعضای اوپک در ١٠ سال قبل، زیر سؤال برده بود.
خبر توافق اولیه اعضای اوپک در مهرماه بر سر کاهش تولید که با وجود اختلاف‌نظرهای عمیق بین اعضا در الجزایر منتشر شد، واکنش هایی را در حوزه‌های اقتصاد و انرژی جهان به دنبال داشت که اکثریت این واکنش‌ها، دستیابی به توافق نهایی را به خاطر سابقه مخدوش همکاری اعضای اوپک در ١٠ سال قبل، زیر سؤال برده بود. اما توافق سران کشورهای تولیدکننده عضو و غیرعضو اوپک که با هدف «حذف نفت مازاد در بازار» انجام شد، علامت های مثبتی را به بازارهای جهانی مخابره کرد و هم زمان امید به بهبود در وضعیت عمدتا نابسامان کشورهای تولیدکننده را که وابستگی شان به منابع نفتی زیاد بود، افزایش داد.
در این میان اختلاف نظرها چه در ابعاد فنی و چه در ابعاد سیاسی، کم نبود؛ اما منافع اقتصادی مشترک، کشورها را بر آن داشت تا با تعدیل برخی مواضع خود، راه را برای بازگشت اقتدار به اوپک هموار کرده و از این رهگذر، منافع اقتصادیشان را تا حدی تضمین کنند.
با همه این ها، «تبعیت از توافق» همچنان «دغدغه اصلی» بازار نفت بود؛ اما گزارش‌های منتشره اخیر از سوی آژانس بین المللی انرژی درباره پایبندی ٩٠درصدی اعضای اوپک به تعهدات و کاهش ١,٥ میلیون بشکه ای عرضه روزانه از سوی تولیدکنندگان عضو و غیرعضو تا حد زیادی امیدها را به بهبود وضع قیمت جهانی نفت افزایش داد. این خوش بینی ها که با تأثیرگذاری مستقیم عربستان سعودی و حمایت کشورهایی مانند کویت، امارات و قطر همراه بود، منجر به قدرت گیری مجدد این کشور نفت خیز در عرصه انرژی جهانی شد؛ تا جایی که خبرگزاری های معتبر اخباری را مبنی بر تصمیم عربستان سعودی برای دردست‌گرفتن کنترل عرضه و تقاضا و مدیریت بر قیمت جهانی نفت منتشر کردند.
اگر چه مدیریت بر قیمت جهانی نفت، امری نیست که به تنهایی از عهده یک کشور تولیدکننده برآید؛ اما بازگشت عقلانیت در سیاست های نفتی سعودی ها و بررسی آنها درباره ذخایر نفتی جهان در کنار توجه به تهدیدات مربوط به نفت شیل، احتمال تثبیت قیمت نفت را در سال ٢٠١٧ امکان‌پذیرتر از قبل کرده است.
بر اساس سیاست های متخذه از سوی عربستان سعودی و شرکا، تحقق پیش بینی ها و همکاری تولیدکنندگان عضو و غیر عضو اوپک برای کاهش ١.٨میلیون بشکه ای عرضه نفت، امکان فروش طلای سیاه را به قیمت ٦٠ دلار برای هر بشکه، محقق می کند؛ قیمتی که به عقیده سعودی ها علاوه بر اینکه موجب تشویق سرمایه گذاری در میادین جدید می شود، باعث اقتصادی شدن تولید نفت شیل آمریکا نیز نخواهد شد.
واضح است که توافق ٣٠ نوامبر ٢٠١٦ اوپک، برنامه مشخصی برای تعیین و تثبیت قیمت جهانی نفت در سقف معینی نداشت؛ اما تصمیم گیران در آن جلسه به خوبی بر این واقعیت اشراف داشتند که «استراتژی کاهش مازاد عرضه» جهانی، دست ها را برای اجرای «تاکتیک های اقتصادی» کشورهای تولیدکننده باز خواهد کرد؛ امری که در کشور ما نیز نمایان بود؛ آن گاه که دولت هنگام تنظیم لایحه بودجه سال ١٣٩٦ کل کشور حتی بر سناریوهای متکی بر نفت ٤٠ دلاری نیز تأمل کرد؛ اما به محض حصول اطمینان از احتمال توافق بر سر کاهش تولید اوپک، سناریوی نفت ٥٠ تا ٥٥ دلاری را در قالب لایحه بودجه تقدیم مجلس شورای اسلامی کرد؛ پیش بینی ای که اگر چه تحقق صد درصدی آن برای کل سال ١٣٩٦ دشوار است؛ اما علامت های بازار گواه آن است که حداقل در دو ماهه سپری شده از سال ٢٠١٧، مشتریان نفت ایران حاضر شدند نفت سبک و سنگین کشور را به قیمت هایی بالاتر از ٥٠ دلار خریداری کنند.
در این شرایط که علائم و شواهد حاکی از آن است که بازار جهانی نفت از تلاطم سال‌های قبل خارج و از طرف دیگر ایران نیز در سایه توافق تاریخی اوپک از زمره کشورهای مکلف به کاهش تولید مستثنا شده، توجه دولت به بهره‌گیری از این موقعیت برای باز پس گیری سهم ازدست رفته صادرات نفتی، به مثابه غنیمت شمردن فرصتی تکرارنشدنی است که شاید در اجلاس ماه می کشورهای عضو اوپک ایجاد نشود و بهتر است دولت با اتکا به فضای اقتصادی نسبتا مناسب موجود، همه امکانات خود را به کار ببندد تا با هر عاملی که موجب ایجاد اختلال در روند صادرات نفت خام کشور می شود، مبارزه کرده و در راستای بازگشت سطح تولید کشور به قبل از تحریم ها، تمهیدات لازم را برای احیای سهم ٣.٩ میلیون بشکه ای در روز به کار گیرد.
به هر حال آنچه از رفتار تولیدکنندگان نفت عضو و غیرعضو اوپک در چهار ماه سپری شده از اجلاس نوامبر و نیز تحلیل عکس العمل های بازار می توان دریافت، برقراری آرامش نسبی و ایجاد تعادل بیشتر در عرضه و تقاضای جهانی نفت است که این آرامش نسبی و تعادل بعد از سال های بحرانی نفت، خبر خوشی است برای کشورهای صادر کننده و عاملی است برای بازگرداندن حس اعتماد و اطمینان به سرمایه‌گذاران و غول های بزرگ نفتی برای ادامه فعالیت در این عرصه پرخطر و البته پر منفعت.
منبع: روزنامه شرق
نظرات :
شما می توانید اولین نفری باشید که برای این مطلب نظر می دهید.